Auteurs Youp van den Beld en Henk van der Velde
De trechterbekercultuur (3400-2750 v.Chr.) ken-nen we vooral van de grote megalietgraven, die in Nederland ook wel bekend staan als hunebed-den. In feite ligt (het noordoosten van) Nederland aan de rand van een groot verspreidingsgebied van deze cultuur, dat zich uitstrekt tot in Zuid-Zweden en Polen (Midgley 2005: 35). Al sinds het ontstaan van de archeologie hebben veel onder-zoekers zich beziggehouden met deze indrukwekkende grafmonumenten uit ons verre verleden (Bakker 2010a & 2010b; Van Ginkel et al. 1999; Midgley 1992 & 2005) De resultaten van die eer-dere onderzoeken zijn bepalend geweest voor een groot deel van onze kennis over de periode, maar toont ook de leemtes in onze kennis. Op enkele aspecten daarvan, zoals het onderzoek naar niet-megalietgraven en de wijze waarop de trechter-bekersamenleving functioneerde, willen we in dit artikel nader ingaan.
Voor het volledige artikel zie Paleo-aktueel 2017: https://ugp.rug.nl/Paleo-aktueel/article/view/36112/33554
