Een mooi, groot en compleet hunebed, hier aan de rand van Diever. Aan de andere kant van het dorp heeft ooit nóg een hunebed gestaan. Daar is nu alleen nog een heuveltje van over, waar heel veel scherven in zijn gevonden uit de hunebeddentijd. Dat heet dan ook ‘het Pottiesbargien’ – het Potjesbergje.
Beschrijving en details van D52
nummer D52
naam Diever (Hezenes)
eigennaam –
gemeente Westerveld
eigenaar / beheerder Rijk / Staatsbosbeheer
lengte / breedte 14,5 m / 4,8 m
oorspronkelijk aantal zijstenen / dekstenen 14 / 7
ingangspartij het hunebed heeft één paar poortzijstenen gehad
steenkrans –
oriëntatie 60º 30´
coördinaten N 52 51.546; E 006 19.872
topografische aanduiding 218.58/541.74
Bijzonderheden: D52 wordt al in de 17e eeuw vermeld. Het staat afgebeeld op de Franse kaarten (1811-183). S.J. van Royen bericht in 1818 dat in een der dekstenen een grote mensenhand was gegraveerd (die hand moet aan zijn fantasie ontsproten zijn, want hij is nu onvindbaar). In 1953 begon Van Giffen met de grondige restauratie van dit grafmonument. Ook in 1995 werden er nog restauratiewerkzaamheden aan dit hunebed uitgevoerd.
3D model
D52 in knipsels en artikelen
Trechterbekeraardewerk uit het hunebed D52 te Diever
In ARC-rapport 2007-20 worden door A. Ufkes een veertigtal scherven beschreven die uit een particuliere collectie stammen. Ze geven een eerste indruk van de gebruiksduur van hunebed D52. Het blijkt dat de horizonten 2 t/m 6 vertegenwoordigd zijn, waarbij het zwaartepunt op de horizonten 4 en 5 ligt, met andere woorden de periode tussen 3200 en 2950 v.Chr. Ga naar het artikel.
Professor Van Giffen op bezoek bij D52 in 1918
Van Giffen zegt: “Het hunebed verkeert in geheel vervallen staat, zoodat zelfs enkele hoofdbijzonderheden nauwelijks herkenbaar zijn; het geheel is dan ook zonder meer niet reconstrueerbaar”. Populair gezegd: één grote onherstelbare puinhoop. Toch zou volgens Van Giffen het graf 100 jaar eerder nog geheel ongeschonden zijn geweest. (in 1 van de dekstenen zou zelfs een grote mensenhand uitgehouwen zijn geweest) . Hij telt in 1918 in totaal 22 stenen maar moest bij meer dan de helft vraagtekens over de aard en/of situering plaatsen. Als u even opnieuw kijkt naar de situatie nu, zoals die na de restauratie door dezelfde Van Giffen in 1953 tot stand kwam, dan kunt u zelf oordelen of dit een verantwoorde actie is geweest of niet.
Het standpunt van de fotograaf is op onderstaande plattegrond met een oog aangeduid.
Plattegrond van D52 uit 1925
Uit A.E. van Giffen, De hunebedden in Nederland, Utrecht 1925-1927, plattegrond. D52
Copyright Rijksuniversiteit Groningen, Groninger Instituut voor Archeologie. Mede mogelijk gemaakt door het Wetenschappelijk Fonds van de DPV.
D52 op oude ansichtkaart
D52 als pentekening door Arie Goedhart
Arie Goedhart heeft alle hunebedden vastgelegd als pentekening. Het complete overzicht is te zien op www.hunebednieuwscafe.nl
